De laatste week in Malawi en terug naar Nederland

De laatste week in Malawi is een week van rust geweest. Veel tijd gebruikt om een boek te lezen, internet te gebruiken in het hotel vlakbij en om tv te kijken, een dagvulling in Malawi kan toch wel anders zou je zeggen? Maar wachten en afwachten is een dagelijkse routine.

Maandagmorgen hebben we doorgebracht in afwachting van de beschikbaarheid van een auto. We zouden graag een bedrijf hier in de buurt bezoeken dat zich bezig houd met het promoten, opkopen en verwerken van Jatropha zaden. Deze zaden staan er om bekend een hoge olieopbrengst te hebben en daarmee zijn ze geschikt om biodiesel van te maken. De plant zelf kan goed groeien op de minder vruchtbare gronden en is daarmee uitermate geschikt voor heel wat hectares in Afrika. In Dronten heb ik mijn scriptie hier over geschreven, maar heb ik dit bedrijf nooit kunnen bezoeken, nu dus de ultieme mogelijkheid. Het was een goed bezoek we hebben gesproken over de mogelijkheden voor Jatropha teelt, afzet en verwerking. Dinsdag hebben we een stuk land van 200 ha bezocht dat hier te koop staat. De prijzen zijn veel lager dan in Nederland, maar de kwaliteit is er ook wel naar, met name de ligging en de heuvels/bergen/rotsen in de percelen werken niet echt mee.

Met de eerste 2 dagen van de week wat gedaan te hebben, is het bijna direct ook alles wat we in de week hebben gedaan. We hebben plannen gemaakt om naar het noorden te gaan om een project te bezoeken of dat ik daar voor een duikcursus zou gaan. Beide opties vielen uiteindelijk af door de afwezigheid van transport en brandstof. Het valt niet mee, bussen rijden evt nog wel, maar naar later in de week bleek was er in het noorden geen druppel meer, blij dus dat ik er niet heen ben gegaan, was waarschijnlijk niet op tijd terug geweest voor mijn vlucht. Donderdags nog een kleine handelsbeurs bezocht bij het hotel om de hoek en vrijdags daar een oom van Lusayo ontmoet die zich bezig houdt met landbouw en politiek in Zambia en dat doet hij alles niet onverdienstelijk. Hij heeft ons uitgenodigd om naar Zambia te komen en te spreken over mogelijkheden voor landbouw en ondernemen in Zambia, hij was erg enthousiast over het feit dat wij daar evt open voor stonden. Helaas is mijn tijd in Malawi op en zit een trip naar Zambia er niet meer in maar zulke contacten moet je aanhouden en gebruik van maken ;).

Zaterdag nog wat door het centrum van Lilongwe gelopen en de tombe van de eerste president/dictator bezocht en de rest van de dag toch maar weer thuis gezeten, eigenlijk wel jammer. Zondag naar de kerk geweest, hier was het afgelopen maandag moederdag. Dacht toch echt dat het ergens in april was…..

En zo is de laatste week hier tot een einde gekomen. Zondag middag kwam het afscheid toch wel heel dicht bij. Afscheid nemen van Malawi en daarmee van Afrika, het gevoel bekroop me ineens, ik laat een goede tijd in het buitenland achter mij. Nieuwe vrienden, bekenden en hernieuwde contacten worden voor een lange tijd weer achter mij gelaten en zal het contact toch vooral weer via telefoon en email moeten gaan. Aan de andere kant werd het verlangen naar Nederland, familie, vrienden en een hechte kerkelijke gemeenschap bij het aftellen van de uren steeds sterker.

Maandagmiddag was het dan echt zover, spullen gepakt en afscheid genomen, op weg naar Nederland. In vliegende vaart naar het vliegveld en dit keer zonder problemen door de controle het land uit, op weg naar Addis. Met vertraging van een uur vertrokken en tijdens de 4 uur nog even weer Addis in gegaan en mijn laatste spullen bij het hotel opgehaald en opnieuw ingecheckt. Wachten en wachten op het vliegveld. Ook dit vliegtuig, dit keer een andere maatschappij, had een uur vertraging. Uiteindelijk om 2:15 vertrokken uit Addis. Een uur vertraging en maar een overstaptijd van een uur in Istanbul, dat kan niet goed gaan en het was ‘minder plezant’ om de tijd weg te zien tikken. Gelukkig nog net op tijd in Istanbul aangekomen en door het vliegveld naar de volgende gate gerend. Op weg naar Nederland! Op schiphol werd iedereen nog weer uitvoerig gecontroleerd, paspoorten werden met een loep gecontroleerd. Maar eigenlijk alleen bij de ‘kleurlingen’ uit Turkije en Iran die ons vergezelden. Een Nederlands paspoort deed wonderen………. Helaas hebben mijn koffers de snelle overstap in Istanbul niet bij kunnen houden en werden ze 2 dagen later alsnog thuis bezorgd. ’t Kan ook niet allemaal net goed gaan ;) Op Schiphol werd ik opgewacht door mijn ouders en thuis waren mijn zusjes aanwezig, zelfs ‘even’ uit Groningen gekomen! Een hartelijk weerzien.

Op het moment van schrijven ben ik goed en wel 72 uur in Nederland. In de tussentijd al weer de stad in geweest, naar de universiteit geweest, mijn nieuwe kamer in Wageningen ingericht en alles weer opgeruimd. Bij vertrek uit Malawi en Ethiopië verwacht je dat het aanpassen weer even gaat duren en hoop je dat je nog in de roes van het buitenland een tijdje door kunt leven. Maar helaas, het leven hier slokt je ook zo weer op. In de trein van Schiphol valt het toch weer op hoe makkelijk je weer went aan Nederland, aan je familie en de gebruiken hier. Het is goed om de ervaringen en verhalen uit Ethiopië en Malawi te vertellen, het houdt het gevoel levend en maakt dat de belangrijkste ervaringen uit het buitenland worden herinnerd. Maar naast de snelle omschakeling en het normale leven dat zijn gang weer gaat, is er toch het gevoel dat ik nog niet helemaal geland ben.

En met deze gevoelens sluit ik deze blog af. Hartelijk dank voor het lezen. Soms lange verhalen, bijna letterlijk een dagboek, de volgende keer meer over ervaringen en gevoel. In ieder geval staat er nu een mooi verslag van een super tijd in het buitenland. Ik wil jullie allemaal hartelijk bedanken voor het lezen van de blog, voor jullie reacties via deze website, Facebook, email en post. Het heeft mij goed gedaan te weten dat er een thuisfront meeleeft en denkt.

Tot de volgende reis!